BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Το ένα μετά το άλλο χαλάνε τα καράβια της γραμμής Ηγουμενίτσας

Πάει καιρός που γράψαμε χαριτολογώντας ετούτο το άρθρο:


Εμείς το ματιάσαμε το Ίλιον...


Τώρα όμως αναγκαζόμαστε να επανέλθουμε στο θέμα των πλοίων που εξυπηρετούν την Ηγουμενίτσα καθώς μαθαίνουμε ότι το ένα μετά το άλλο χαλάνε και βάζουν σε ταλαιπωρία και φυσικά και κίνδυνο τους επιβάτες τους.


Την αρχή έκανε πριν μια βδομάδα περίπου το καλύτερο κλειστού τύπου πλοίο του πορθμείου Ηγουμενίτσας - Κέρκυρας, το Αικατερίνη Π.



Το Αικατερίνη Π. σε πρόσφατη φωτογραφία του την ώρα που ετοιμάζεται να δέσει στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας.


Το ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ Π παρουσίασε εμπλοκή στις άγκυρες αλλά και πρόβλημα στην πρωραία έλικα με αποτέλεσμα να χρειαστεί βοήθεια ρυμουλκού για να μπει στο λιμάνι και να επιστρατευθεί το ανοικτού τύπου Ελένη για να εκτελέσει το προγραμματισμένο δρομολόγιο. Και μάλιστα νυχτιάτικα. 20.30 ήταν να φύγει το Αικατερίνη από Κέρκυρα, 23.45 απέπλευσε τελικά το Ελένη. Με 100 ταλαίπωρους επιβάτες. Και να σημειώσουμε ότι τα κλειστού τύπου πλοία δεν είναι μόνο μεγαλύτερα αλλά και εκτελούν ταχύτερα το δρομολόγιο.


Λίγες μέρες αργότερα τη σκυτάλη των αιφνίδιων βλαβών παρέλαβε το Αγία Ειρήνη:



Το ΕΙΡΗΝΗ κατέπλεε στην Ηγουμενίτσα με 96 επιβάτες όταν έσπασε το δεξιό συρματόσχοινο του καταπέλτη. Αποτέλεσμα να καθυστερήσει η έξοδος των επιβατών κατά μία ώρα!



Και φυσικά να απαγορευτεί ο απόπλους μέχρι να διορθωθεί το πρόβλημα. Που σημαίνει και γενικότερη αναστάτωση στα δρομολόγια... Αν μάλιστα σκεφτεί κανείς ότι ήδη έχει αρχίσει η κίνηση των διακοπών του Πάσχα, καταλαβαίνει πως τέτοια εικόνα έχει επιπτώσεις και στην τουριστική εικόνα της περιοχής.


Το τονίζουμε αυτό γιατί μερικοί μερικοί ρίχνουν όλα τα προβλήματα στην παρουσία λαθρομεταναστών στην Ηγουμενίτσα και θεωρούν πως οι λαθρομετανάστες και μόνο φταίνε που πλήττεται ο τουρισμός της Θεσπρωτίας. Όμως ο επιβάτης από και προς Κέρκυρα ουδεμία σχέση έχει με τους λαθρομετανάστες που κατοικοεδρεύουν αρκετά πιο κάτω, στο νέο λιμάνι. Ίσως βεβαίως δει κάποιους διερχόμενους λαθρομετανάστες αλλά αυτό συμβαίνει σε όλα τα λιμάνια της χώρας. Να περνάνε διάφοροι ξένοι απέξω.


Εκτός όμως από τα πλοία του πορθμείου της Κέρκυρας τώρα, και του δρομολογίου για Παξούς παλιότερα (περίπτωση του πλοίου Ίλιον), η κακοριζικιά χτύπησε και στη γραμμή Ελλάδα - Ιταλίας. Μόλις την περασμένη νύχτα. Ξημερώνοντας Κυριακή των Βαΐων.


Στις 21.30 λοιπόν, βράδυ Σαββάτου, παρουσιάστηκε βλάβη και στις δύο ηλεκτρογεννήτριες του Ro Ro RUZGAR κι ενώ το καράβι έπλεε 12,5 ναυτικά μίλια βόρεια των Οθωνών (μικρά νησάκια πλησίων της Κέρκυρας). Το RUZGAR ερχόταν από το Μπρίντεζι της Ιταλίας για Ηγουμενίτσα, με 233 επιβάτες και 52 μέλη πληρώματος. Και υπόψην ότι στην περιοχή χτες βράδυ έπνεαν και άνεμοι αρκετής έντασης.


Τελικά το RUZGAR κατάφερε να αποκαταστήσει τη βλάβη και αυτοδύναμα να καταπλεύσει στην Ηγουμενίτσα στις 1.42 τα ξημερώματα αντί για τις 22.30 που ήταν η προγραμματισμένη άφιξη.


Ακολούθησε και απαγορευτικό απόπλου μέχρι να βγει έγγραφο αξιοπλοΐας και τελικά στις 4.10 το πρωί το καράβι απέπλευσε με 100 επιβάτες για Ιταλία... Και για φαντάσου με τι εικόνα έφυγαν αυτοί οι άνθρωποι αλλά σκέψου και εκείνους που αποβιβάστηκαν εδώ. Γιατί πρόσφατα το Τελωνείο έλαβε την απόφαση λόγω της κατάστασης με τους λαθρομετανάστες να μη λειτουργεί τη νύχτα. Δεν ξέρω αν στο μεταξύ άλλαξε κάτι και ανακλήθηκε αυτή η απόφαση. Δεν έχω διαβάσει τίποτε σχετικό.


Στα σχετικά όμως θα προσθέσω ότι πρόσφατα το λιμάνι της Ηγουμενίτσας έκλεισε για τέσσερις ώρες λόγω της κινητοποίησης που κήρυξε ο Δήμος ως διαμαρτυρία για την αφόρητη κατάσταση με τους λαθρομετανάστες. Και αναμένεται και συνέχιση των κινητοποιήσεων, ευτυχώς όπως διάβασα όχι μέσα στις γιορτές. Το αυτί όμως των αρμοδίων δεν ίδρωσε. Και φρόντισαν να δηλώσουν ότι αν η Ελλάδα διώξει τους λαθρομετανάστες, θα βρεθεί εκτός Σένγκεν. Άρα για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται ότι δεν είναι οι ίδιοι οι λαθρομετανάστες το πρόβλημα αλλά οι ευρωπαϊκοί κανονισμοί που έχουν δημιουργήσει μια τρελή κατάσταση στην Ηγουμενίτσα.


Κατά τα άλλα συνεχίζονται τα υπόγεια ρεύματα για την πώληση του λιμανιού της Ηγουμενίτσας, μέσα στη γενικότερη κατεύθυνση της "αξιοποίησης" της περιουσίας και την αποπληρωμή του χρέους. Ενώ συνεχίζονται και οι διαμαρτυρίες των λιμενικών πως δεν επαρκούν για την ασφαλή επιτήρηση του χώρου και τους ελέγχους που πρέπει να γίνονται. Μόλις χτες όμως διάβαζα ότι οι λιμενικοί είναι λέει υπεύθυνοι μόνο για έξω από το λιμάνι. Μέσα έχει ευθύνη ο ΟΛΗΓ, που θα έπρεπε να προσλάβει πρόσωπα ειδικά (σεκιούριτι)... Τοπική εφημερίδα (ΤΙΤΑΝΗ) σε άρθρο της κάνει λόγο για 100 και πλέον θέσεις εργασίας που έμειναν κενές λόγω της πολιτικής που ακολουθεί ο ΟΛΗΓ.


Άρα και πάλι αποδεικνύεται ότι δεν είναι η παρουσία των λαθρομεταναστών που τα προκαλεί όλα. Είναι κυρίως η ακηδία των αρμοδίων να δρομολογήσουν λύσεις.


Αν και δεν πρέπει να αδικούμε όλους τους αρμόδιους φορείς. Πχ ο Δήμος της Ηγουμενίτσας δείχνει μια αυξημένη κινητικότητα το τελευταίο διάστημα για το θέμα των λαθρομεταναστών. Και πρόταση για δημιουργία καταυλισμού έκανε (αν και οι κακές γλώσσες λένε πως την έκανε εκ του ασφαλούς, με τη βεβαιότητα πως θα προσκρούσει σε αντιδράσεις των κατοίκων, όπερ και εγένετο!!!) και σε κλείσιμο του λιμανιού 4ωρο προχώρησε (αλλά πάλι βρήκαν και έλεγαν τα δικά τους οι γκρινιάρηδες - για το 7 το πρωί με 11 που έγινε η κινητοποίηση και μέρα εργάσιμη με αποτέλεσμα να πλαισιώσουν την κινητοποίηση ελάχιστοι πολίτες).


Η παρουσία όμως τόσων εκατοντάδων ανθρώπων στο ύπαιθρο, σε πρόχειρους καταυλισμούς που έχουν φτιάξει αυθαίρετα κοντά στο νέο λιμάνι, δημιουργεί και προβλήματα καθαριότητας. Και εδώ όμως ο Δήμος Ηγουμενίτσας αναζητεί λύση! Προωθεί την ανάπτυξη του εθελοντισμού στους δημότες του και ειδικά σε θέματα προστασίας περιβάλλοντος. Διότι όπως ειπώθηκε και σε ειδική σύσκεψη: Δεν μπορεί να τα περιμένουμε όλα από τους άλλους! Πρέπει και οι πολίτες να αναλάβουν εθελοντική δράση και να βοηθήσουν τους φορείς! Ιδιαίτερα το Δήμο Ηγουμενίτσας που έχει βουλιάξει στα χρέη του, αντίθετα με τον ΟΛΗΓ (Οργανισμό Λιμένα Ηγουμενίτσας) και σύμφωνα με όσα καταγγέλλει σε πρόσφατο άρθρο της η τοπική εφημερίδα ΤΙΤΑΝΗ.


Η ΤΙΤΑΝΗ λοιπόν ισχυρίζεται πως ο ΟΛΗΓ εκμεταλλεύτηκε δεόντως όσα του παραχωρήθηκαν αλλά δεν προχώρησε σε αντισταθμιστικές ενέργειες προς τον τόπο. Έτσι ο τόπος στενάζει από τα προβλήματα εξαιτίας της ύπαρξης του λιμανιού (λαθρομετανάστες) και παράλληλα δεν καταφέρνει ούτε στον τουρισμό να έχει όφελος με όσα αναφέραμε παραπάνω ότι συμβαίνουν στα καράβια αλλά και γενικότερα προβλήματα που αφορούν το οδικό δίκτυο και τις άλλες υποδομές που σχετίζονται με τον τουρισμό. Παράδειγμα θα αναφέρουμε εδώ την κατάσταση στους σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους της Θεσπρωτίας: Γίτανα, Φανοτή, Ελέα, Δυμόκαστρο. Χώροι που έχουν γίνει έργα εκατομμυρίων ευρώ τα τελευταία χρόνια και όμως μένουν κλειστοί γιατί δεν υπάρχουν χρήματα για πρόσληψη φυλάκων.


Όσο για το οδικό δίκτυο; Αυτό είναι μια άλλη μεγάλη πληγή της Θεσπρωτίας. Από τον καιρό που ολοκληρώθηκε η Εγνατία, εγκαταλείφθηκε στην τύχη του ο παλιός εθνικός δρόμος προς Γιάννενα και που είναι εκείνος που διευκολύνει την τουριστική ανάπτυξη του τόπου. Ενώ η Εγνατία, ως αυτοκινητόδρομος ταχείας κυκλοφορίας, δεν επιτρέπει παρά την άμεση απομάκρυνση των επισκεπτών... Σε ποια κατάσταση βρίσκεται ο παλιός δρόμος; Ας αφήσουμε τις εικόνες να μιλήσουν:



Δυο τουλάχιστον χρόνια είναι αυτή η κατάσταση με το δρόμο να έχει πάθει καθίζηση λίγο μετά το χωριό Νεράιδα (Μενίνα). Και πάνω σε στροφή με μηδέν ορατότητα... Μπήκαν οι πορτοκαλί πυραμίδες και όριο ταχύτητας 30 και τέλος. Ούτε καν τις διαγραμμίσεις δε βάφουν.



Αλλού πάλι βρίσκεσαι τετ α τετ με τα μεγάλα αθώα μάτια μιας αγελάδας. Και πρέπει να βγεις στο άλλο ρεύμα. Καλά να είσαι στο ίσιο και να ελέγχεις. Τι γίνεται αν η αγελάδα την έχει στήσει σε στροφή; Απλά κάνεις το σταυρό σου! Κόρνα μη διανοηθείς να πατήσεις. Θα τρομάξει το ζωντανό και οι συνέπειες θα είναι απρόβλεπτες...



Και να μια τέτοια κατάσταση. Με αρκετές αγελάδες και στροφή στο βάθος. Κι από πάνω βράχια που κάθε τρεις και λίγο κατεβάζουν πέτρες. Παλιά υπήρχε υπάλληλος που περνούσε και τις μάζευε στην άκρη. Τώρα, με την Εγνατία, ο δρόμος εγκαταλείφθηκε και αναλαμβάνουν να σπρώξουν πιο πέρα τις πέτρες τα ελαστικά των άτυχων οδηγών.


Δες όμως τι χάνει όποιος ξένος προτιμήσει την Εγνατία και όχι τον παλιό δρόμο:



Το πανέμορφο πρόσωπο της ορεινής Θεσπρωτίας... Της ακριτικής Θεσπρωτίας. Που βουλιάζει στην ερήμωση εξαιτίας των προβλημάτων και μένει ανεκμετάλλευτη την ίδια ώρα που υποτίθεται ψάχνουμε τρόπους να ορθοποδήσει οικονομικά η χώρα. Χωριά που μείναν χωρίς ανθρώπους, χωρίς σχολεία, μόνο ένα πλέον λειτουργεί, στη Νεράιδα, με ελάχιστα δρομολόγια για τα αστικά κέντρα.


Δείτε κι αυτό:



Την αρχαία πόλη των Γιτάνων. Σε απόσταση αναπνοής από την Ηγουμενίτσα. Που ξοδεύτηκαν 1.000.000 για την ανάδειξή της και τώρα μένει κλειστή. Γιατί δεν υπάρχει φύλακας! Ίσως, λέει, το καλοκαίρι, να προσλάβουν κανέναν συμβασιούχο... Και δείτε και τούτο:



Τη μαγεία της παραθαλάσσιας Θεσπρωτίας. Παραλία Μέγας Άμμος, στα Σύβοτα. Από κει και η ακόλουθη φωτογραφία:



Στις 16 Μαρτίου. Κανείς δε νοιάστηκε να μαζέψει τα σκουπίδια που ξέμειναν από το περασμένο καλοκαίρι. Κι ας επιμένουν οι λιγοστοί τουρίστες του τόπου να έρχονται εδώ και το χειμώνα για να περπατήσουν δίπλα στο κύμα. Και είναι μόνο 24 χλμ τα Σύβοτα από την Ηγουμενίτσα. Αν όλα λειτουργούσαν σωστά θα μπορούσαν και το χειμώνα να έχουν μια καλή τουριστική κίνηση.


Εδώ όμως στη Θεσπρωτία φαίνεται πως τίποτε δε λειτουργεί. Και η μόνη ελπίδα είναι ο εθελοντισμός των κατοίκων. Φτάνει όμως; Να βγάλει τον τόπο από το τέλμα; Όσο εθελοντισμό και αν δείξουν, που δείχνουν ήδη... Με τους Συβοτίστας (τους εθελοντές από τα Σύβοτα) να έχουν κιόλας ανασκουμπωθεί και να καθαρίζουν παραλίες. Και τους Φιλίστας να καθαρίζουν το Φιλιάτι και τους Γκοριλίστας (από το βουνό Γκορίλας) να νοιάζονται την περιοχή της Παραμυθιάς.


Δεν φτάνουν. Δει δε χρημάτων. Και έργου σοβαρού από τη μεριά των αρμοδίων. Αυτούς όμως άλλο τους καίει. Να καμφθούν οι αντιδράσεις των κατοίκων και να περάσει επιτέλους ο αγωγός φυσικού αερίου από την Πέρδικα Θεσπρωτίας! Αδιάφορο αν η Πέρδικα είναι δίπλα στα Σύβοτα και μαζί και με την Πάργα που είναι από την άλλη μεριά, αποτελούν το πιο τουριστικό μέρος όλης της Ηπείρου.


Φωνάζουμε. Ακούει κανείς; Πως για μια ακόμη φορά έχουν παραπετάξει την Ήπειρο; Πως δεν κάνουν τίποτε για την ανάπτυξη του τόπου;


Είπαμε πως δεν πρέπει να τα περιμένουμε όλα από τις αρχές. Αλλά και οι αρχές ας μην τα περιμένουν όλα από τους κατοίκους. Γιατί και να θέλουμε δεν μπορούμε να λύσουμε όλα τα προβλήματα. Τη λαθρομετανάστευση, το οδικό δίκτυο, την κατάσταση με τα καράβια, τους κλειστούς αρχαιολογικούς χώρους.


Βοηθήστε τη Θεσπρωτία, βοηθήστε την Ήπειρο. Για να μπορέσουν με τη σειρά τους να βοηθήσουν στο όραμα της ανάπτυξης της πατρίδας... Η δική μας θέληση, των κατοίκων, είναι δεδομένη. Των αρχών;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.