BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Σε κίνδυνο και οι ναυτικοί μας που βρίσκονται στην Ιαπωνία

Οδηγίες προς τις ναυτιλιακές εταιρείες και τα πληρώματα εξέδωσε η Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας (ΕΕΑΕ) σχετικά με την τραγωδία που έπληξε την Ιαπωνία και το ατύχημα στον πυρηνικό σταθμό της Φουκουσίμα:


http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1944738

Η ΕΕΑΕ συμβουλεύει τους ναυτικούς να ακολουθούν τις οδηγίες των τοπικών αρχών και να εφαρμόζουν ορισμένα προληπτικά μέτρα προστασίας:

- ελαχιστοποίηση της παραμονής σε ανοικτό χώρο

- σχολαστικό πλύσιμο του καταστρώματος του καραβιού

- σχολαστικό ατομικό πλύσιμο

- πλύσιμο χεριών πριν από το φαγητό

- χρήση φόρμας μιας χρήσεως ή δεύτερα ρούχα και παπούτσια για τις εργασίες στο κατάστρωμα ή γενικά σε ανοικτό χώρο

- μετά την απομάκρυνση από την περιοχή του ατυχήματος, σχολαστικό πλύσιμο του πλοίου, του πληρώματος και των ρούχων.

Η ΕΕΑΕ συστήνει επίσης στα πληρώματα των πλοίων να επικοινωνήσουν με τις τοπικές αρχές για τη χορήγηση ιωδίου, η οποία πρέπει να γίνεται μόνον κατόπιν εντολής και σε περιπτώσεις υψηλών δόσεων ακτινοβολίας στο θυρεοειδή. Τέλος, μόλις το πλοίο φθάσει στον επόμενο προορισμό, πρέπει να ενημερώσει σχετικά τις αρχές του λιμένος.

Ο καθένας βέβαια καταλαβαίνει πως κυρίως χρειάζεται τύχη, να μη βρεθούν δηλαδή οι ναυτικοί μας κοντά στην πληγείσα περιοχή, καθώς τέτοιο ατύχημα ξεφεύγει από τα ως τώρα δεδομένα και κανείς δεν μπορεί να ξέρει τις συνέπειες ειδικά για την περιοχή του ατυχήματος. Χτες ένας από τους ειδικούς παραδέχτηκε ότι για τα επόμενα 25.000 χρόνια η περιοχή της Φουκουσίμα θα είναι μολυσμένη με ραδιενέργεια!!!!!!!

Αλίμονο στις τραγικές εκείνες μορφές των 50 τεχνικών που παραμένουν στο εργοστάσιο προσπαθώντας να χαλιναγωγήσουν το ... θηρίο. Η καρδιά όλων μας βρίσκεται κοντά τους. Κοντά στους 50 αυτούς ήρωες που αγωνίζονται για όλους τους άλλους ενώ οι ίδιοι είναι πλέον καταδικασμένοι.

Σήμερα, λόγω της απεργίας των δημοσιογράφων, δεν έχουμε πληροφορίες για τις εξελίξεις αλλά από τις ως τώρα καταλαβαίνουμε πως η κατάσταση μάλλον είναι απίθανο να βελτιώθηκε.

Κι εδώ να υπογραμμίσουμε τον ολέθριο ρόλο και των δικών μας ειδικών που βιάστηκαν τις πρώτες μέρες να καθησυχάζουν τον κόσμο επιμένοντας πως η Φουκουσίμα δεν είναι Τσέρνομπιλ και δεν συντρέχει κανένας κίνδυνος για την Ελλάδα. Τώρα τα γύρισαν... Και με το πρόσχημα πως φταίνε οι Γιαπωνέζοι που δεν ενημέρωσαν σωστά (μα το ίδιο δεν είχε γίνει και με το Τσέρνομπιλ; δεν το ήξεραν; δεν το έλαβαν υπόψη; ) παραδέχονται πως η ραδιενέργεια θα πλήξει όλο το βόρειο ημισφαίριο. Σαφώς όχι στον ίδιο βαθμό όλες τις περιοχές και πάντα σε συνάρτηση με τον καιρό και με το πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση στη Φουκουσίμα. Που από όσο έχω καταλάβει κανείς τους δεν μπορεί να προβλέψει την εξέλιξη αφού τέτοια κατάσταση δεν έχει ξανασυμβεί!

Τι κάθονται λοιπόν και λένε στους ναυτικούς μας για πλυσίματα και φόρμες μιας χρήσης; Γιατί δεν εκδίδουν οδηγία για άμεση αναχώρηση από την Ιαπωνία και με τις μηχανές στο μάξιμουμ της δυνάμεώς τους;

Να τονίσουμε ότι από το ΥΠΕΞ υπάρχει ήδη ταξιδιωτική οδηγία:

http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1944473

Με δεδομένη εξάλλου και την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με τα πυρηνικά εργοστάσια της Ιαπωνίας, σε ισχύ παραμένει η σύσταση του ΥΠΕΞ για την αποφυγή πραγματοποίησης ταξιδιών προς την Ιαπωνία. Απο την πλευρά της η πρεσβεία της Ελλάδας στο Τόκιο συνιστά στους Έλληνες πολίτες να αποφύγουν την έλευση και διαμονή τους στη χώρα μέχρις ότου ομαλοποιηθεί η κατάσταση.

Οι ναυτικοί; Δεν έχουν ψυχή; Θεωρούνται αναλώσιμοι;

Κι από προσωπική πείρα θα προσθέσω ότι ενδέχεται στην Ιαπωνία να υπάρχουν και έλληνες ναυτικοί σε ναυπηγεία και άλλους χώρους επισκευής πλοίων. Πρέπει και γι' αυτούς να γίνει αφενός η καταγραφή τους και αφετέρου να ληφθούν άμεσα μέτρα διευκόλυνσής τους για επιστροφή στην πατρίδα. Η θέση αυτών των ανθρώπων είναι ιδιαιτέρως δυσχερής καθώς είναι άλλο πράγμα να ζεις στην Ιαπωνία ως μετανάστης και άλλο να την επισκέπτεσαι με ένα καράβι ως ναυτικός. Ούτε τη χώρα γνωρίζεις, ούτε τη γλώσσα και ούτε πού να ζητήσεις βοήθεια.

Πάντως όλο αυτό το τρομακτικό σκηνικό στην άλλη άκρη του πλανήτη μοιάζει με κακόγουστη φάρσα. Αδυνατεί ο νους μας να το συλλάβει πώς από τη μια στιγμή στην άλλη ανατράπηκε η ζωή αυτής της χώρας. Και ειδικά για όσους την έχουμε επισκεφθεί...

Πάνε 29 χρόνια ακριβώς, από το Μάρτιο του 1982, που έφτασα στην Ιαπωνία με το καράβι που εργαζόμουν. Και μάλιστα στο Ναγκασάκι, το χτυπημένο από την ατομική βόμβα. Φυσικά επισκέφθηκα και το ομώνυμο μουσείο. Και ακόμη κρατώ το εισιτήριο:

Αναρωτιέμαι πώς μια τέτοια χώρα που έχει δοκιμάσει και μάλιστα εις διπλούν την πυρηνική καταστροφή βρέθηκε τώρα σε τέτοια θέση! Πώς δεν πήραν οι γιαπωνέζοι τα μέτρα τους και ολιγώρησαν στους κανόνες ασφαλείας. Απίστευτο!

Κι από την άλλη δεν μπορώ να μη σκέφτομαι πως όπως εγώ τότε έτσι και τώρα κάποιοι συνάδελφοι θα βρέθηκαν εκεί με τα καράβια τους... Ας κάνουν κάτι οι αρμόδιοι, μην κάθονται περιμένοντας από τους γιαπωνέζους. Οι γιαπωνέζοι είναι περίεργος λαός. Από παιδιά μαθαίνουν να δέχονται την καταστροφή όσο μεγάλη και αν είναι με απόλυτη ψυχραιμία ή και στωικότητα. Δεν είναι τυχαίο που στη χώρα αυτή υπάρχει και το χαρακίρι. Αυτό δε σημαίνει πως πρέπει να θυσιαστούν και οι δικοί μας άνθρωποι.

Παρακαλούμε να γίνει ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό για άμεση απομάκρυνση όλων των ελλήνων ναυτικών από την Ιαπωνία!

3 σχόλια:

  1. ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΟΚΤΗΤΑ ΒΑΠΟΡΙΑ, ΤΑΞΙΔΕΥΕΤΕ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ FUKUSHIMA !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. gia sou danai proti fora meta apo 2 mines patao exo.Fortosame apo nea orleani kai eimaste alexandria.kalo pasxa se olous naftikous kai mi.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολλές πολλές ευχές κι από μένα! Καλή Ανάσταση και πάντα καλά ταξίδια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.