BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Τις ευθύνες στους νεκρούς για το Aegean Wind?

Το διαβάσαμε στο Πειρατικό Ρεπορτάζ:

http://peiratikoreportaz.blogspot.com/2010/01/aegean-wind-9.html

πως ετοιμάζεται λέει το πόρισμα για το Aegean Wind να φορτώσει την ευθύνη της τραγωδίας σε ένα από τα θύματα. Σε έναν νεκρό.

Πρέπει να μας κάνει εντύπωση; Μα αυτό είναι πλέον πεπατημένη...

Οι νεκροί είναι οι πιο βολικοί ένοχοι.

Πρώτον που δεν πρόκειται να ανοίξουν το στόμα τους...

Δεύτερον που δε θα χρειαστούν δίκες και δικηγόροι και άλλα έξοδα...

Ναι, μια χαρά το βρίσκω. Και δείτε τώρα και το στόρι.

Εκείνο το βράδυ που λες, παραμονή Χριστούγεννα, ο νυν νεκρός και τότε ναυτικός μεσοπέλαγα... είπε δε βάζω μια φωτιά να πεθάνω εγώ και να πεθάνουν και άλλοι οκτώ; Έτσι, να σπάσει και η ανία και να γίνουμε πρωτοσέλιδα στις εφημερίδες!!!

Διότι αν δεν το έκανε επίτηδες, λιγουλάκι δύσκολο να καταλάβουμε πώς έμεινε εκεί και πνίγηκε στους καπνούς... Τουλάχιστον αυτό πρόλαβαν και το είπαν. Πως δεν κάηκαν οι νεκροί. Από ασφυξία πήγαν. Δεν κάηκαν...

Δεν ξέρω, ίσως και να υπάρχει και πιο έξυπνη εξήγηση. Και βέβαια μια τόσο έξυπνη εξήγηση χρειάζεται και το χρόνο της μέχρι να ωριμάσει και να πέσει στα κεφάλια μας.

Όπως χρόνος χρειάστηκε - μην το ξεχνάμε - για να βγει το πλοίο στο λιμάνι. Βλέπεις αντί να πάει στη Βενεζουέλα που ήταν δίπλα, προτίμησε να τραβήξει για Ολλανδικές Αντίλες. Τρεις μέρες δρόμο...

Είναι λέει παράξενη χώρα η Βενεζουέλα. Μη μπλέκουμε με παράξενους.

Και πήγε στους Ολλανδούς που δεν είναι καθόλου παράξενοι και χρειάστηκε να μπει στη μέση ως και ο πατριάρχης για να μας επιτρέψουν να επαναπατρίσουμε τις σορούς...

Οι παράξενοι πάντως της Βενεζουέλας κατάφεραν και πήγαν με ελικόπτερο και πήραν τους τραυματίες. Κι εκτός από τους τραυματίες πήραν και τη δόκιμο που δεν ήταν τραυματίας. Κι αυτό καθόλου παράξενο δε φάνηκε σε κανέναν, αφού βιαστήκαν μάλιστα κάποιοι να την παρουσιάσουν ότι έπαθε νευρικό κλονισμό...

Μόνο που την κοπέλα την είδα στην κηδεία των θυμάτων. Στο Σχιστό. Και το νευρικό κλονισμό δεν τον είδα. Μόνο το παράπονό της άκουσα που την έβγαλαν με τους τραυματίες...

Βοήθεια δε θέλατε αγαπητοί Πειρατικοί?

Ψάξτε λοιπόν αυτά που σας είπαμε.

Γιατί το πλοίο δεν πήγε στη Βενεζουέλα;

Γιατί βγάλαν τη δόκιμο μαζί με τους τραυματίες;

Και βεβαίως το πού ξέσπασε η φωτιά, όπως κι εσείς αναρωτιέστε...

Γιατί ένα παράξενο είναι κι αυτό... δεκάδες ξένα σάιτ επέμεναν πως η φωτιά ξεκίνησε από το μηχανοστάσιο και όχι από τους χώρους ενδιαίτησης...

Κι έχουμε παράλληλα το ντοκουμέντο από το Β΄ Μηχανικό να λέει στο αεροδρόμιο πως γλίτωσε γιατί το μηχανοστάσιο δεν κατακλύστηκε από τις φλόγες. Πλην όμως οι παλάμες του κάηκαν. Πώς κάηκαν; Και ήταν και ΑΦ την ώρα του δυστυχήματος...

Να υποθέσουμε πως μετά τη βάρδια του πήρε μέρος στην κατάσβεση; Και κάηκε εκεί; Δηλαδή πήρε μέρος στην κατάσβεση χωρίς καν να φορέσει γάντια;

Ερώτημα επίσης είναι πώς βρέθηκε ο ηλεκτρολόγος στην τραπεζαρία. Περασμένα μεσάνυχτα... Γινόταν γλέντι χριστουγεννιάτικο; Ή πετάχτηκε από την καμπίνα του να σωθεί και δεν πρόλαβε; Πού ήταν η καμπίνα του;

Πού ήταν οι καμπίνες όλων... Ένα σχεδιάγραμμα του πλοίου και το ακριβές σημείο της φωτιάς θα έλυνε πολλές απορίες. Όπως και η ακριβής θέση που βρέθηκαν οι νεκροί...

Ξέρετε επίσης τι μου κάνει εντύπωση; Η φωτογραφία που έδωσε το ελικόπτερο:

Διακρίνεται καθαρά μια πυροσβεστική φωλιά και μία μάνικα συνδεδεμένη...

Προσέξτε τώρα και τις πόρτες. Όλες σχεδόν κλειστές. Αυτό είναι σωστό σαν μέτρο σε μια φωτιά. Κλείνεις τις πόρτες για να μην τροφοδοτείται η φωτιά με οξυγόνο και να αναγκαστεί να σβήσει. Προέχει όμως να απομακρύνεις τους ανθρώπους.

Πότε ακριβώς πήγε το ελικόπτερο; Λένε πως άργησε...

Πάντως καλά θυμάμαι ότι για ώρες μετά δεν είχαν ανασυρθεί οι νεκροί γιατί υπήρχαν καπνοί και οι λαμαρίνες έκαιγαν ή και δεν ξέρω για ποιο άλλο λόγο...

Κι αλήθεια. Οι νεκροί πού έμειναν μέχρι να φτάσει το πλοίο στις Αντίλες; Στη θέση που εντοπίστηκαν; Ανασύρθηκαν από το πλήρωμα ή τους διασώστες;

Γιατί δεν κλήθηκε πάλι το ελικόπτερο να μεταφερθούν στη στεριά; Μήπως αρνήθηκε η Βενεζουέλα; Μήπως είχε κακό καιρό;

Και θυμίζω ότι υπάρχει δήλωση του υπεύθυνου της Βενεζουέλας. Και λέει πως άλλος αποφάσισε να συνεχίσει το πλοίο για Αντίλες, όχι οι αρχές της Βενεζουέλας... Ποιος; Και γιατί; Θα μάθουμε; Πρέπει να μάθουμε.

5 σχόλια:

  1. Αγαπητές Καπετάνισσες επιτρέψτε μου να γράψω τα εξής ερωτήματα.
    1. Είναι αλήθεια ότι η ταχύτητα του πλοίου πριν το δυστύχημα ήταν 6,1 κόμβοι ; Αν ναί, γιατί;
    2. Γιατί το πλοίο ρυμουλκήθηκε ;
    3. Εφόσον η φωτιά, όπως ακούσαμε εδώ στην Ελλάδα, ξέσπασε στους χώρους ενδιαίτησης και ο χώρος του μηχανοστασίου προστατεύεται από το CO2 System, ποιο ήταν το πρόβλημα με την κύρια μηχανή ;
    4. Είχαν γίνει γυμνάσια emergency steering drills ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Οι ερωτήσεις σας αγαπητέ φίλε, είναι κάτι περισσότερο από καίριες. Θα σας παραπέμψω σε προηγούμενη ανάρτησή μας για σχετικά στοιχεία με όσα ρωτάτε:

    http://kapetanisses.blogspot.com/2009/12/aegean-wind_29.html

    Εκεί και αναφέρουμε το εξής ντοκουμέντο που εντοπίσαμε στο ίντερνετ:

    http://www.google.com/hostednews/epa/article/ALeqM5hnjzI42AsW07c5gIdzsWD65mthWg

    A handout picture released on 26 December 2009 by the National Organization of Rescue and Maritime Security of Venezuela (Onsa as in Spanish) shows some non identified members of the crew of the Greek bulk carrier 'Aegean Wind' in which nine of its 24 crew members died on 25 December 2009 due to a fire that broke out in the engine room, 33 miles away from the Venezuelan island of 'La Blanquilla'.

    Venezuelan Navy's Comander, Carlos Aniasi, said to the state owned channel 'Venezolana de Television', that the ship is not going to the Margarita Island for reparation, but still follow the original route as shipowners said a stop was not necessary. The vessel is carrying iron from Brazil to Houston, USA.

    Το είχαμε επισημάνει από τότε. Στις 29 Δεκεμβρίου. Και τώρα χαιρόμαστε που κι εσείς ρωτάτε γιατί το πλοίο ρυμουλκήθηκε... Ειδικά αν ισχύει η δήλωση του Κάρλος Ανιάσι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τώρα μόλις διάβασα και μερικές ακόμη ερωτήσεις στο Πειρατικό Ρεπορτάζ. Ξεχωρίζω την αναφορά στο αποθηκάκι του ηλεκτρολόγου.

    Είναι αδιανόητο το αποθηκάκι αυτό να είναι στους χώρους ενδιαίτησης. Αλλά ας ψαχτεί και αυτό... Πού ακριβώς ήταν αυτό το αποθηκάκι; Και αν έπρεπε να είναι εκεί...

    Όσο για τον καπετάνιο που δε μίλησε ακόμη στους συγγενείς... χμ... τα έχουμε ξαναπεί αυτά... το νόμο της σιωπής μετά από τέτοιες τραγωδίες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σχετικά με το τελευταίο σχόλιο, το ό,τι δε μίλησε ο καπετάνιος ακόμη με τους συγγενείς των θυμάτων, στο Πειρατικό Ρεπορτάζ διαβάσαμε την ακόλουθη διευκρίνιση και την παραθέτουμε ώστε να μη δημιουργούνται λανθασμένες εντυπώσεις:

    ________________________________

    http://peiratikoreportaz.blogspot.com/2010/01/blog-post_9192.html

    "Για εμάς, εδώ, στο peiratiko ,η δεοντολογία πρέπει να τηρείται με θρησκευτική ευλάβεια.
    Επειδή έγραψα, πως, ο πλοίαρχος του AEGEAN WIND δεν έχει μιλήσει με τους οικείους των τριών Ελλήνων αδικοχαμένων ναυτικών μας, οφείλω να καταχωρήσω την κατηγορηματική θέση ενός ανθρώπου, που γνωρίζει και μου είπε πως και οι τρεις, πλοίαρχος, υποπλοίαρχος και α μηχανικός έχουν ζητήσει, μέσω της εταιρείας, να μιλήσουν με τους συγγενείς , αλλά, μέχρι στιγμής, τουλάχιστον, η απάντηση, που έλαβαν απο τους υπευθύνους της εταιρείας, είναι, πως, κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει.
    Είτε, γιατί, κάποιοι δεν θέλουν να τους μιλήσουν, είτε, γιατί,δεν είναι σε θέση, ακόμα να μιλήσουν με οποιονδήποτε, οι συγγενείς.
    Πιθανόν, να έχει συμβεί κάτι τέτοιο.
    Αλλωστε, το πένθος είναι νωπό, μόλις 38 μέρες έχουν περάσει απο την τραγωδία στο "AEGEAN WIND",ανήμερα Χριστούγεννα του 2009.
    Αν και πιστεύω, πως δεν θα ξεχάσουν ποτέ, οι οικογ΄΄ενειες τους αγαπημένους τους ανθρώπους, τον γιό, τον σύζυγο, τον πατέρα, τον αδελφό, τον φίλο.
    Κατανοητό και ανθρώπινο , είτε , το ένα , είτε , το άλλο.
    Πάντως , επειδή, τα ερωτήματα είναι βασανιστικά για τις οικογένειες ,
    πού έχασαν τόσο άδικα τους ανθρώπους τους- και τους 9 ναυτικούς - ας πουν την αλήθεια στις αρχές και ειδικά, στις δικαστικές αρχές, με το χέρι στην καρδιά, όλοι τους.
    Γιατί, κακά τα ψέμματα, αλλά, στο πλοίο αυτό, τα θύματα, θα μπορούσαν να είναι πολύ περισσότερα."

    ________________________________________

    ΣΧΟΛΙΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ

    Αν κάποιος θέλει να μιλήσει με κάποιον άλλο, χρειάζεται άδεια της εταιρείας???

    Ειδικά όταν είσαι ο καπετάνιος σε ένα καράβι και έχουν χαθεί ψυχές, χρειάζεσαι άδεια για να μιλήσεις στις χαροκαμένες οικογένειες?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Και θα συμπληρώσω και μερικές ακόμη σκέψεις για το προηγούμενο ζήτημα. Πως δεν μπορεί κανείς τρίτος να γνωρίζει αν μίλησε κάποιος ή δε μίλησε με άλλους ανθρώπους. Φοβάμαι δηλαδή ότι μπορεί άδικα να λέγεται αυτό για τον καπετάνιο. Και μπορεί ο άνθρωπος να επικοινώνησε με τις οικογένειες. Αλλά να μη θέλει αυτό να το κοινοποιήσει. Δικαίωμά του θαρρώ αναφαίρετο...

    Το ίδιο ισχύει φυσικά και για τα άλλα δύο πρόσωπα. Και στην τελική, το σημαντικό είναι να μιλήσουν στις αρμόδιες αρχές χωρίς φόβο και χωρίς πάθος και να δώσουν όλα τα στοιχεία που γνωρίζουν. Έτσι κι αλλιώς οι νεκροί δε γυρίζουν πίσω και το μόνο που μπορούν να κάνουν για τους συγγενείς τους είναι να εκφράσουν τη συμπαράσταση στο πένθος και την οδύνη τους.

    Έχω την πικρή εμπειρία πρόσφατου πένθους στην οικογένειά μου, και με βάση αυτή την εμπειρία λέω πως σε περιπτώσεις μεγάλου πένθους ακόμη και η έκφραση συμπαράστασης είναι άχρηστη για τους ανθρώπους που έχουν χάσει απρόσμενα κάποιον αγαπημένο τους. Ειδικά σε μάνα που χάνει παιδί και μάλιστα νέο παιδί. Δεν υπάρχουν εκεί λόγια παρηγοριάς. Και δεν υπάρχει όσο ζει μια μάνα τίποτε που θα την κάνει να ξεχάσει το μαρτύριο.

    Η ουσία λοιπόν είναι να μην κλάψουν και άλλες μανάδες. Να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα για να μην ξανασυμβεί τέτοια τραγωδία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.