BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Ο καλός ο καπετάνιος φαίνεται και στην ξηρά!

" Λένε για μένα οι ναυτικοί που εζήσαμε μαζί

πως είμαι κακοτράχαλο τομάρι διεστραμμένο..."

Έτσι έγραψε κάποτε ένας δικός μας, ένας άνθρωπος της θάλασσας, ο ποιητής Νίκος Καββαδίας, αποδεικνύοντας όμως πως μόνο τομάρι διεστραμμένο δεν ήταν... Κι άλλα τόσα θα είχε να γράψει κι εκείνος κι εμείς για όσα λένε οι στεριανοί για τους ναυτικούς. "Ναυτικοί και άλλα κακοποιά στοιχεία", η παροιμιώδης φράση στα διάφορα έντυπα αποτυπώνει εύστοχα τις αντιλήψεις που επικρατούν για τους ναυτικούς.

Το τι λένε όμως οι ναυτικοί για τους στεριανούς τις ατέλειωτες ώρες της βάρδιας ή και στην πρύμη κοιτάζοντας τα απόνερα και τη στεριά στο βάθος, μην το ρωτάτε... Και δε θα σας αρέσει και τα εν πλοίω μη εν στεριά!!! Ο σκοπός μας έτσι κι αλλιώς δεν είναι να ανταποδώσουμε τις κατηγορίες αλλά να δείξουμε το αληθινό πρόσωπο των εργατών της θάλασσας. Και παράδειγμα τρανό βρήκαμε σήμερα σερφάροντας στο διαδίκτυο με τίτλο:

Ο ΚΑΛΟΣ Ο ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΞΗΡΑ

Το άρθρο το συναντήσαμε στα Νέα της Χίου και αφορά την έκδοση βιβλίου από έναν Χιώτη ναυτικό, τον κ. Δημήτρη Μελαχροινούδη. Δεν ήταν το πρώτο που έγραψε, όπως η έρευνα μάς αποκάλυψε. Ο κ. Μελαχροινούδης, όπως διαβάσαμε και σε άλλες ιστοσελίδες που μιλάνε για εκείνον, είναι ένας άνθρωπος ιδίαιτερα μελετηρός. Πού τον χάνεις πού τον βρίσκεις όλο στη βιβλιοθήκη ΚΟΡΑΗΣ θα είναι σκυμμένος πάνω από κίτρινα χαρτιά και παλιά βιβλία να μαζεύει με υπομονή και επιμονή ιστορικά στοιχεία για τον τόπο του, την όμορφη Χίο.

Σ' αυτό το νεοκλασικό κτίριο που φωτογραφία του δημοσιεύσαμε παραπάνω (πηγή το σάιτ της βιβλιοθήκης ΚΟΡΑΗΣ) ο κ. Μελαχροινούδης εργάζεται εδώ και χρόνια ως μελετητής και με τα στοιχεία που συγκεντρώνει εκδίδει στη συνέχεια πολύτιμες ιστορικές μελέτες. Θα εστιάσουμε στην τελευταία του που έχει και άμεση σχέση με τη θάλασσα και ειδικότερα με τη ναυτιλία της Χίου. Τα στοιχεία είναι από τα Νέα της Χίου που κι εκείνα τα αναδημοσίευσαν από την Δημοκρατική:

Χάνεται με τις ώρες στα αρχεία της Βιβλιοθήκης ΚΟΡΑΗΣ ο κύριος Δημήτρης Μελαχροινούδης. Σημαντικά στοιχεία μας έφερνε κάθε φορά που η διάβα του, τον έβγαζε στα γραφεία της εφημερίδας. Πότε να μας δίνει στοιχεία από το Νεολόγο της Κωνσταντινούπολης και πότε από την Αμάλθεια της Σμύρνης, εφημερίδες πριν το 1900.

Και να που η δουλειά αυτή σε παλιά βιβλία ή εφημερίδες με κιτρινισμένες σελίδες και σαρακοφαγωμένα φύλλα έδωσε υλικό για την έκδοση βιβλίου.

Ο τίτλος «Βιβλίον Θαλασσινών Πωλήσεων του Μνημονείου Χίου, 1857-1870». Από τις εκδόσεις «αλφα πι» και σε συνεργασία με το Λιμενικό Ταμείο εκδόθηκε το βιβλίο που στηρίζεται σε σχετικό αρχειακό υλικό από τα Γενικά Αρχεία του Κράτους νομού Χίου, δίνονται πολύτιμες πληροφορίες για αυτή την περίοδο της χιώτικης ναυτιλίας.

Στο συγκεκριμένο τόμο καταγράφονται, όπως σημειώνει ο κ. Μελαχροινούδης 196 περιπτώσεις πλοίων, που περιλαμβάνουν:

- αγοραπωλησίες

- παραδόσεις από ναυπηγούς σε ιδιοκτήτες

- υποθήκες

- δημοπρασίες λόγω πτώχευσης

- επιτροπικά για πληρεξούσιους

- συμφωνία ιδιοκτήτη με πλοίαρχο καθώς και

- κατάθεση αναφοράς σε τύπο διαμαρτύρησης, το γνωστό Note of Protest των ναυτικών.

Η μελέτη του κ. Μελαχροινούδη έχει όμως μια σημασία διότι παράλληλα δίνονται πλήθος πληροφοριών που έχουν σχέση με το θέμα. Για παράδειγμα αναφερόμενος στη λέξη καρνάγια μας πληροφορεί ότι βρίσκονταν σε όλο το μήκος των βυρσοδεψείων μέχρι το φρούριο για την πόλη της Χίου. Μαθαίνουμε επίσης για τη δωρεά που δινόταν τη μέρα καθέλκυσης του πλοίου από τον πλοίαρχο και τόσα άλλα.

Όπως σημειώνει στον πρόλογό του με αυτό το πρωτόλειο θέλει να «προκαλέσει το ενδιαφέρον, την κριτική και τη διόρθωση των ονομάτων» που μπορεί να μην έχουν μεταγραφεί σωστά. Παράλληλα να καταγράψει ένα σχεδόν άγνωστο κομμάτι της ιστορίας του νησιού μας.

Στην εισαγωγή αναλύει επίσης εν συντομία ποια είναι η πολιτικοοικονομική κατάσταση της εποχής και πώς επηρεάζεται το χιώτικο ναυτικό εμπόριο από τις παγκόσμιες εξελίξεις.

Για πάντα ναυτικός

«Ο Δημήτρης Μελαχροινούδης έκανε το χρέος του ως ευαίσθητος και υπεύθυνος πολίτης αναζητώντας και συγκεντρώνοντας υπομονετικά και μεθοδικά άγνωστα στοιχεία της ναυτικής ιστορίας του Νομού μας… Και το Λιμενικό Ταμείο ως φορέας που άμεσα συνδέεται με τα ναυτικά ζητήματα του τόπου, θεωρεί καθήκον και υποχρέωση την παρουσίαση των στοιχείων αυτών», τονίζει στο χαιρετισμό του ο πρόεδρος του Λιμενικού Ταμείου Χίου Σταμάτης Κάρμαντζης.

Ο Επίκουρος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αιγαίου Γιάννης Θεοτοκάς επισημαίνει επίσης ότι «ο συγγραφέας είναι άνθρωπος της θάλασσας, ναυτικός. Ταυτόχρονα, είναι και ερευνητής. Το κίνητρό του για την εμπλοκή στο πεδίο της έρευνας δεν είναι διαφορετικό από το κίνητρο για την απασχόληση στη θάλασσα…

«Η συγγραφική δουλειά του κυρίου Δημήτρη Μελαχροινούδη είναι εξίσου σημαντική και στο συμβολικό πεδίο. Η ενασχόληση των ανθρώπων της θάλασσας με τη ναυτιλία δεν εξαντλείται με την ολοκλήρωση της επαγγελματικής τους σταδιοδρομίας σε αυτή. Το μεράκι για τη θάλασσα μπορεί να βρει διέξοδο σε άλλους δρόμους, στεριανούς, οι οποίοι όμως οδηγούν ξανά στη ναυτιλία: οι δρόμοι αυτοί δεν είναι άλλοι από την έρευνα, τη συστηματική καταγραφή της υπάρχουσας γνώσης, των εμπειριών, των αναμνήσεων. Με τον τρόπο αυτό, από τη μια θα εμπλουτιστεί η γνώση για την ιστορία της ναυτιλίας, και από την άλλη, η πλούσια ναυτιλιακή παράδοση της Χίου θα παραμείνει ζωντανή, τροφοδοτώντας και εμπνέοντας τις γενιές που θα ακολουθήσουν τα χνάρια των προηγούμενων γενιών στη θάλασσα», καταλήγει ο κ. Θεοτοκάς.

του Θοδωρή Πυλιώτη, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ (dimokratiki.org)

Οι ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ συγχαίρουν από καρδιάς τον εξαιρετικό αυτό συνάδελφο όχι μόνο για την πολύτιμη εργασία του αλλά και για την ακτινοβολία που με την προσπάθειά του δίνει στα πολυαδικημένα πρόσωπα των ναυτικών. Μια προσπάθεια που έχει αστέρι της το Νίκο Καββαδία, σε έναν όμως ουρανό που συνεχώς προβάλλουν και καινούρια αστεράκια...

Καλά σου ταξίδια, καπετάν Δημήτρη στις καινούριες θάλασσες που διάλεξες να αρμενίσεις από την ώρα που βγήκες στη στεριά. Είναι βλέπετε μικρόβιο το ταξίδι που τρυπώνει στις φλέβες του ναυτικού μαζί με την αρμύρα... Ακόμη και σε ένα δωμάτιο να τον κλείσεις, εκείνος θα βρει τρόπο να ταξιδεύει. Κι είναι όμορφο αυτά τα ταξίδια να μπορεί να τα μοιράζεται και με άλλους χαρίζοντας απλόχερα τη χαρά της περιήγησης σε κόσμους άγνωστους. Νομίζουμε ότι ειδικά η χιώτικη ναυτιλία που ο κ. Μελαχροινούδης ανέλαβε να μας ξεναγήσει, είναι και άγνωστη στους πολλούς και τρομερά ενδιαφέρουσα. Έτσι σας προτείνουμε ανεπιφύλακτα να προμηθευτείτε και να μελετήσετε του βιβλίο που υπενθυμίζουμε ότι εκδόθηκε από τις εκδόσεις ΑΛΦΑ ΠΙ και έχει τον τίτλο:

«Βιβλίον Θαλασσινών Πωλήσεων

του Μνημονείου Χίου, 1857-1870»

Συγγραφέας: Δημήτρης Μελαχροινούδης

_____________

Σχετικός σύνδεσμος:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.