BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Ναυτικό Μουσείο Χίου



Η χώρα μας έχει με τη θάλασσα τέτοιο δεσμό που νομίζω είτε μιλάς για την Ελλάδα είτε για τη θάλασσα της είναι ένα και το αυτό. Για σκεφθείτε λίγο τι θα ήταν η Ελλάδα χωρίς τη θάλασσά της; Και σκεφθείτε πόσο διαφορετική θα ήταν η ιστορία μας αν ο τόπος μας δεν είχε την εξαιρετική τύχη να αγκαλιάζεται από τόσες θάλασσες. Και όχι μόνο η ιστορία της χώρας αλλά και οι μικρές ατομικές ιστορίες εκατομμυρίων ανθρώπων που ερωτεύτηκαν τη γαλανομάτα.

Μια εξαιρετική ευκαιρία ενημέρωσης και προβληματισμού γύρω από το θέμα Ελλάδα και θάλασσα μας προσφέρουν τα ναυτικά μουσεία της χώρας. Και ευτυχώς είναι και πολλά και αξιόλογα. Σήμερα σας ξεναγούμε σε ένα από τα καλύτερα. Στο Ναυτικό Μουσείο Χίου:



Από το σάιτ του Μουσείου και οι φωτογραφίες και οι πληροφορίες που ακολουθούν:

"Το Ναυτικό Μουσείο Χίου, παλαιό όνειρο των απανταχού Χίων, είναι έργο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και έχει ως βασική επιδίωξη να εικονογραφήσει με ιστορικά και πολιτιστικά πειστήρια τη μακραίωνη, γεμάτη δυναμισμό και πάθος, σχέση της Χίου με τη θάλασσα και παράλληλα να προβάλει τη ναυτική της παράδοση με εκθέσεις, διαλέξεις, συνέδρια, καθώς και μέσα από τη συνεργασία με τα αντίστοιχα ιδρύματα του αιγαιακού χώρου.

Το Μουσείο στεγάζεται στο κέντρο της πόλεως, στο παραδοσιακό αρχοντικό του ζεύγους Αναστασίου και Μαρουκώς Πατέρα, που δωρήθηκε για το σκοπό αυτό από τους κληρονόμους τους το 1991.Πρόκειται για κτίριο του 19ου αιώνα, νεοκλασικού νησιώτικου ρυθμού, με χαρακτηριστικές οροφογραφίες, που μετά από ευρεία ανακαίνιση και προσεκτικές παρεμβάσεις στους εσωτερικούς χώρους και στον κήπο φιλοξενεί τα διάφορα εκθέματα κατά τρόπο που αναδεικνύονται μέσα σε ένα αρμονικό και αυθεντικό περιβάλλον.

Ο πυρήνας των εκθεμάτων του Μουσείου ήταν η μικρή αλλά ιδιαίτερα αξιόλογη συλλογή της Προοδευτικής Εκπολιτιστικής Ένωσης Βροντάδου (Π.Ε.Κ.Ε.Β.) που στη συνέχεια εμπλουτίσθηκε με δωρεές κυρίως ομοιωμάτων και εξαρτημάτων πλοίων.Μεταξύ των εκθεμάτων περιλαμβάνονται πίνακες ιστιοφόρων και ατμοκινήτων πλοίων των καραβοκύρηδων της Χίου, καθώς και έργα του πλοιογράφου Αριστείδη Γλύκα (Βροντάδος, 1870-1940) που θεωρούνται αριστουργήματα της λαϊκής ζωγραφικής του τέλους του προηγούμενου αιώνα και των αρχών του εικοστού.

Ακόμη, στις συλλογές του Μουσείου θα βρει ο επισκέπτης σπάνιες φωτογραφίες από τη ζωή του νησιού και των ανθρώπων του, αλλά και μια σειρά αντικείμενα που έχουν χρησιμοποιηθεί ή χρησιμοποιούνται στη ναυτιλία.

Στις άμεσες επιδιώξεις του Μουσείου είναι να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στην προβολή της χιακής ναυτιλίας κατά την περίοδο του Β΄ μεγάλου πολέμου και την εν συνεχεία περίοδο της μεταπολεμικής της ανασυγκρότησης, με την πρόσκτηση των αμερικανικών λίμπερτυς."



Χαρακτηριστική φωτογραφία από το εσωτερικό του Μουσείου.

Για να δείτε τα πράγματι αξιόλογα εκθέματα του Μουσείου, πατήστε εδώ.

Θα χορτάσει το μάτι σας θαλασσινή ιστορία. Ενδεικτικά παραθέτω ένα από τα εκθέματα:

"Μπάρκο Μαρία"

Εξαιρετικά αφιερωμένο για όλες τις Μαρίες που σήμερα γιορτάζουν. Και για να μη μείνουν παραπονεμένες οι Δέσποινες, ας παραθέσω και το Ατμόπλοιο Δέσποινα Μιχαληνού:


Και βέβαια Χρόνια Πολλά και Καλά Ταξίδια σε όλους του θαλασσινούς που σήμερα γιορτάζουν και ειδικά σε όσους βρίσκονται μακριά από τα σπίτια τους. Και του χρόνου να έρθουν καλύτερα τα πράγματα και να γιορτάσουν με τους δικούς τους. Πονάνε τέτοιες μέρες πολύ... Κι εκείνοι που ταξιδεύουν κι εκείνοι που τους αγαπούν και δεν τους έχουν κοντά τους. Αχ, θάλασσα, πικροθάλασσα, γιατί να σ' αγαπήσω!!!

1 σχόλιο:

  1. Καλή ιδέα να παραθέσετε το Ατμόπλοιο "Δέσποινα Μιχαληνού". Αυτό εψαχνα. Δεν ξέρω όμως τον καλλιτέχνη. Καλές θάλασσες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.